ładunku elektrycznego

Encyklopedia PWN

katoda
[gr. káthodos ‘schodzenie’],
elektron. w przyrządzie elektronicznym (np. diodzie półprzewodnikowej, tyrystorze, lampie elektronowej), a także w aparacie elektrycznym (np. elektrolizerze) oraz w lampie łukowej — elektroda doprowadzająca ujemne nośniki ładunku do obszaru międzyelektrodowego (lub odprowadzająca dodatnie);
kolektor
[łac. collector ‘zbierający’],
elektr.:
elektron. lampa elektronopromieniowa, przeznaczona do zapisywania i przechowywania (zapamiętywania) przez pewien określony czas (do kilkunastu dni) informacji wprowadzanej w postaci sygnału elektrycznego;
magnetooporowe zjawisko, zjawisko magnetorezystancyjne,
jedno ze zjawisk galwanomagnet. polegające na zmianie oporu elektr. półprzewodników i metali pod wpływem pola magnetycznego;
jedno z podstawowych pojęć fizyki, które określa wzajemny wpływ stanu cząstki (lub ich układu) na stan innych cząstek (lub układów) oraz umożliwia ilościowy opis tych wpływów.
fiz. jeden z 4 podstawowych typów oddziaływań;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia